مجید نظری

یه دفعه هم یه ماشین هوشمند، ناجور گیر داده بود که زمین و ساکنینش رو نابود کنه. کوتلاس در حالی که کشون کشون خودش رو

بچه که بودم وقتی موهامو کوتاه می‎کردم، جوری سیخ می‎شد که انگار دست کردم تو پریز برق. با اون موهای سیخ سیخی کلی مضحکه‎ی خاص

گویا حشره‎ی تو این عکس، روی شیشه‎ی ماشینه، ولی اینطور به نظر می‎رسه که یه حشره‎ی غول پیکر در سطح شهر داره حرکت می‎کنه. آدم

برادرزاده‎م امروز اومده بود خونه‎‎ی ما که بهش دیکته بگیم. برای 2 صفحه دیکته چهار نفرو درگیر خودش کرده بود، اصن یه وضی. یادمه غیر

و این چنین بود که وقتی توی گوگل آنالیتیکز گزینه‎ی Use a donut chart رو برای نمودار دایره‎ای فعال کردم، تازه فهمیدم دونات یعنی چی!

نوشته‎های قدیمی وبلاگم رو که می‎خونم (و البته نوشته‎های قدیمی‎تر از این وبلاگ) همون احساسی رو دارم که هنگام دیدن فیلم گودزیلا (محصول 1964 ژاپن)

امروز داشتم با یه نفر در مورد انتخابات مجلس صحبت می‎کردم، می‎گفت باید به دولت کمک کنیم و به نماینده‎هایی رای بدیم که تقریبا همسو

تو برنامه نویسی شیء گرا یه مبحثی هست به اسم مخرب کلاس. وقتی شما کلاسی تعریف می‎کنی که از منابع سیستم استفاده می‎کنه (مثل حافظه)