دسته‌بندی: روزگار خودم

برادرزاده‎م امروز اومده بود خونه‎‎ی ما که بهش دیکته بگیم. برای 2 صفحه دیکته چهار نفرو درگیر خودش کرده بود، اصن یه وضی. یادمه غیر

نوشته‎های قدیمی وبلاگم رو که می‎خونم (و البته نوشته‎های قدیمی‎تر از این وبلاگ) همون احساسی رو دارم که هنگام دیدن فیلم گودزیلا (محصول 1964 ژاپن)

امروز داشتم با یه نفر در مورد انتخابات مجلس صحبت می‎کردم، می‎گفت باید به دولت کمک کنیم و به نماینده‎هایی رای بدیم که تقریبا همسو

علاقه‎ی عجیبی دارم به کندن زخم‎های کهنه‎ام. هرچند که زخم‎های زیادی ندارم، اما همین مقدار هم کفایت می‎کند برای کندن و تازه کردنشان.

من ازین دنیا چی می‎خوام؟ دو تا صندلی چوبی؟ نه فقط یه دونه، ترجیحا صندلی راک باشه، بذارمش جلوی شومینه ( بخاری هم بود اشکال نداره).

پس از 6 ساعت تلاش شبانه روزی بالاخره موفق شدم تک لایو رو دانلود کنم  😀 . اینم ازون فایلهایی بود که هم وقتمو گرفت و

فردا روز اول مدرسه برای کلاس اولی هاست. برادرزاده م هم فردا میره مدرسه. ذوق و شوقی که داداشم داره خود بچه نداره! یه مداد

این روزا هیچی خوشحالم نمی کنه، اگرم خوشم الکی خوشم. چقدر خبرای خوبی میشنوم این روزا. ولی غریبه شدم با اطرافم. مثل کشاورزی که تو