دسته‌بندی: روزگار خودم

اینترنت شده مثل حموم، یا آخر شب باید بری یا دم دمای صبح که فشارش زیاده. از مسئولین محترم خواهشمندم ک.و.ن مبارکشون رو از رو

یه آدم بسیار گه و بی شخصیت می شناسم، از دور که میاد بوی گندش به مشام میرسه و همه فراری میشن.

پادگان تقريبا برام جا افتاده و روال كارها دستم اومده. افتادم گردان بهداري، اونجا نامه مي‌‎نويسم و كاراي دفتري مي‎كنم. روزها زودتر از اون چيزي

بار و بندیل رو بستم و کوله رو گذاشتم گوشه اتاق. همه چی آماده است برای حرکت به سمت شیراز. این سربازی هم بهانه ای

به لطف گوگل مپز مرکز آموزشی که تو شیراز باید برم شناسایی شد. آدرسشم اینه: شیراز – سمت راست. 😀 داشتم بررسی میکردم که تو

می‎خوام سعی کنم تا این چوب خط لعنتی سیاه می‎شه از زندگی لذت ببرم. حالا هرجا که باشم فرقی نمی‎کنه. لذت اجباری برای یه زندگی

امشب شب آخره ها 🙁 (گریه‎ی حضار) گویا قضیه از این قراره که فردا می ریم، بعد یه لیستی میدن، میگن برید خونه هاتون اینارو