دسته‌بندی: روزگار خودم

بچه که بودم وقتی موهامو کوتاه می‎کردم، جوری سیخ می‎شد که انگار دست کردم تو پریز برق. با اون موهای سیخ سیخی کلی مضحکه‎ی خاص

برادرزاده‎م امروز اومده بود خونه‎‎ی ما که بهش دیکته بگیم. برای 2 صفحه دیکته چهار نفرو درگیر خودش کرده بود، اصن یه وضی. یادمه غیر

نوشته‎های قدیمی وبلاگم رو که می‎خونم (و البته نوشته‎های قدیمی‎تر از این وبلاگ) همون احساسی رو دارم که هنگام دیدن فیلم گودزیلا (محصول 1964 ژاپن)

امروز داشتم با یه نفر در مورد انتخابات مجلس صحبت می‎کردم، می‎گفت باید به دولت کمک کنیم و به نماینده‎هایی رای بدیم که تقریبا همسو

علاقه‎ی عجیبی دارم به کندن زخم‎های کهنه‎ام. هرچند که زخم‎های زیادی ندارم، اما همین مقدار هم کفایت می‎کند برای کندن و تازه کردنشان.

من ازین دنیا چی می‎خوام؟ دو تا صندلی چوبی؟ نه فقط یه دونه، ترجیحا صندلی راک باشه، بذارمش جلوی شومینه ( بخاری هم بود اشکال نداره).

پس از 6 ساعت تلاش شبانه روزی بالاخره موفق شدم تک لایو رو دانلود کنم  😀 . اینم ازون فایلهایی بود که هم وقتمو گرفت و

فردا روز اول مدرسه برای کلاس اولی هاست. برادرزاده م هم فردا میره مدرسه. ذوق و شوقی که داداشم داره خود بچه نداره! یه مداد