حالا و گذشته

نوشته‎های قدیمی وبلاگم رو که می‎خونم (و البته نوشته‎های قدیمی‎تر از این وبلاگ) همون احساسی رو دارم که هنگام دیدن فیلم گودزیلا (محصول 1964 ژاپن) تو سال 2014 دارم. اونقدر تو این چند سال فیلم‎های با جلوه های ویژه خوب دیدم که وقتی فیلم 50 سال پیش رو می‎بینم که می‎خواد گودزیلا رو نشون بده، ناخودآگاه خنده‎ام می‌‎گیره.

فکر می‎کنم به این که وقتی دانشجو بودم دغدغه‎ام چی بوده و حالا چیه. بازم خنده‎ام می‎گیره به سه سال پیش خودم.