مجید نظری

یه ماهه که با ساسان یکی از هم‎خونه‎ای‎هام یه رژیم غذایی فشرده رو شروع کردیم. البته فشردگیش دست خودمونه. برنامه اینه که فقط شام نمی‎خوریم.

گاهی وقتا که از خیلی چیزا خسته‎م، دوست دارم مترو یا ماشینی که توش نشستم، هیچوقت نایسته. همیشه در حال حرکت باشه و به مقصدش

قبلا حتی حواسم به این هم بود که تو آرشیو وبلاگ یک ماه خالی نمونه. شده چرت و پرتی می‎نوشتم که همه‎ی ماه‎ها تو آرشیو

آخر فیلم معلوم نیست که سیاره‎ی مالیخولیا به زمین برخود میکنه یا نه. کلیر امید داره جای دیگه‎ای غیر از زمین برای زندگی وجود داشته

مدتیه که تو واحد فناوری اطلاعات سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران به عنوان Sharepoint Developer مشغول به کار شدم. دوشنبه‎ی هفته پیش سازمان تو 40 تا از

تو این فکربودم یه مطلب چند خطی بنویسم، دیدم یکی از دوستان کل چیزایی که می‎خواستم بگم رو تو یه جمله خلاصه کرده: «مرگ تدریجی

دیروز یکی از پیجای فیس بوک عکس بالا رو گذاشته بود. عکس جلدِ خاطره انگیزترین کتابی که تا حالا داشتم. داستان از این قرار بود